Ovde i dalje ima pokušaja da se napravi božija država po vizantijskom uzoru. Ta vizantijska simfonija izmedju crkve i države danas je potpuni apsurd i prepreka da SPC zauzme pravo mesto – riječi su đakona SPC Nenada Ilića.

Rijedak je njegov apel da Crkva treba da bude odvojena od države i politike kako bi se “vratila svom izvornom smislu”. Prilikom susreta poglavara pomjesnih crkava na Patmosu, u Grčkoj, nakon sloma komunizma, u svojoj poruci oni, između ostalog, ističu: “Na području političkih promjena Pravoslavna crkva će se i dalje držati ustaljenog načela o nemiješanju u politiku”.

Današnja ideja o jednakim mogućnostima je upravo potvrda da nema veće nejednakosti od jednakog tretmana nejednakih. Evropska ljevica je nemaštovito stala na sredokraći između kapitalizma i socijalizma, opterećena komleksom propasti etatističkog modela socijalizma, distancirajući se od monoideološkog monolita, egalitarizma sunovraćenog u populizam, od dogmatizma „diktature proletarijata“. Ono što ljevica mora da učini u narednim decenijama je da počne sa ozbiljnim proučavanjem i razumijevanjem prirode modernog kapitalizma.

Još 1919. godine Maks Veber je u pismu svom mlađem kolegi i prijatelju Đerđu Lukaču upozorio da će ruski eksperiment lišiti socijalizam ugleda i autoriteta za sljedećih sto godina.