Težak fizički rad, briga o kući i deci, sitne svađe sa susedima, filmovi, fudbal, pivo i, iznad svega, kocka ispunjavali su njihov duhovni horizont. Držati ih pod kontrolom nije bilo teško.
Džordž Orvel

Incident na fudbalskoj utakmici Srbija - Albanija, uzdrmao je srbijansku javnost šireći se katodnim cevima kroz društveno tkivo sekući ga po osnovnim strukturnim tačkama – principima koji drže krhku državnu konstrukciju na okupu.

Taj incident, ili kako ga je kodirao sportski komentator Aca Stojanović, “užasna provokacija”, rascepio je naš društveni “hrast” - metafora Srbije koju je upotrebio premijer Vučić u svojoj autorsko-trbuhozboračkoj emisiji “Teška reč” – te sada imamo prilike razvijati fotografije socijalnog rascepa u svoj svojoj strukturalističkoj “odrvenjenosti”.

Tekst: Munir Podumljak

Klijentelizam u općem smislu predstavlja neopravdani utjecaj na strukturu, proces ili rezultat procesa u svrhu ostvarivanja netransparentnog individualnog ili grupnog cilja.

Jonathan Hopkin će u svom radu „Konceptualizacija političkog klijentelizma: Politička razmjena i teorija demokracije“ iz 2006. godine opisati politički klijentelizam kao „raspodjelu odabranih prednosti pojedincima ili jasno definiranim skupinama u zamjenu za političku potporu. Prema ovom pojednostavljenom opisu, politički i izborni procesi u Hrvatskoj, njezinu okruženju i drugim tranzicijskim zemljama, imaju isključivo klijentelistički karatker, te bi većina zemalja u okruženju, uključujući Hrvatsku, uz Republika mogle slobodno imati i prefiks „Klijentelistička“.

Novinаrstvo, to uopšte i nije posаo, to je jedno totаlno zаrobljeništvo i totаlnа opsednutost. Ako čovek shvаti novinаrstvo onаko kаko gа većinа novinаrа shvаtа - а to je dа je bаvljenje tim poslom pre svegа ogromnа privilegijа, privilegijа dа se bаviš uzbudljivim i nikаdа dosаdnim poslom otkrivаnjа novosti svetu - ondа je to čisti hobi.

Piše: Nebojša Milenković
 
Kada sam juna 2013. godine osnovao Facebook grupu pod nazivom Bojkotuj Utisak nedelje. Nemoj da gledaš. Ne komentariši. Pozovi prijatelje da i oni učine isto to!, u prigodnom proglasu/obrazloženju za njeno pokretanje napisao sam:

Već dvadeset godina konstatujemo kako ovom zemljom vlada ista rotirajuća kasta političara na vlasti i u opoziciji. Već dvadeset godina javni prostor oblikuju samozvani analitičari i jedni te isti političari bez iole ličnog i intelektualnog integriteta ili pak elementarnog poštenja i morala.

Kada smo 2006. godine moja porodica i ja u Sloveniji doživeli ozbiljnu saobraćajnu nesreću iz koje smo pukom srećom izašli gotovo nepovređeni, bili smo prilično iznenađeni što su nas iz prevrnute olupine automobila izvukli lekari hitne pomoći i policajci, a ne tadašnji slovenački premijer Janez Janša praćen kamerama. Isprva smo mislili da je problem bio u tome što je u jarku završio samo jedan automobil, a ne, recimo, autobus ili čitava kolona, ali su nas ljubazni spasioci razuverili i rekli nam da Janša ne bi došao ni da smo prevrnuli putnički voz. Ispostavilo se da u inostranstvu ljudima u nevolji ne pomažu političari, nego profesionalci. Kulturološke razlike su čudo.