Film Nikole Vukčevića „Dječaci iz Ulice Marksa i Engelsa“
Film Nikole Vukčevića „Dječaci iz Ulice Marksa i Engelsa“ nastao je po motivima drame „Instant“, poznatog srpskog pisca i reditelja Đorđa Milosavljevića, po scenariju Milice Piletić i reditelja Vukčevića, a sniman je u Podgorici, Londonu i Zagrebu.
Uloge tumače: Momčilo Otašević, Goran Bogdan, Ana Sofrenović, Emir Hadžihafisbegović, Branka Stanić, Nebojša Glogovac, Branimir Popović, Petar Božović, a u filmu se pojavljuju i poznati muzičari, Damir Urban i Nenad Knežević Knez.
Režiser filma Nikola Vukčević: ,,Tokom posljednjih 20 godina – na Balkanu se konstantno događa dešavanje istorije: ratovi, pučevi, štrajkovi, nasilne smjene vlasti, otežano osiguranje egzistencije, ubistva, kriminal, korupcija, obrnut sistem vrijednosti. U sijenci tih događaja – dosta marginalizovano, protiču lične istorije mladih ljudi: prvi poljupci, odrastanje i emocionalno sazrijevanje, sadržaj njihovih emocija, prve i prave ljubavi, koje su uskraćene za suštniski i potpuni doživljaj vrijednosti, usljed života u ovim okolnostima. Ovaj film se bavi upravo mladim ljudima čija lična/intimna istorija – nema alternativu, a čija nadanja i želje su jače od okolnosti koje ih razdvajaju.
Ova priča se bavi porodicom i onim što od nje nastaje u vremenu rastakanja. Porodicom, koja ostavši bez oca, kao stuba familije - dobija majku - koja će biti prinuđena da se stoički nosi sa krupnim odlukama, koje neće biti ni malo lake: da vaspita sinove u vremenu kada oni trebaju oca, da - birajući između toga da joj sin počini zločin ili bude prijavljen policiji - izabere ono što joj se čini kao manje zlo, i da se time suprotstavi sinu (koji će je doživjeti za izdajicu). Ovaj se film bavi i majkom - koja 15 godina nije vidjela svog sina, koga voli više od svega, ali manje od toga da on postane ubica.
Ova priča, takođe, bavi se pitanjima vrijednosti i zadovoljenjem nagona i potreba - kroz koje će protagonisti ovog segmenta priče - sazrenuti mnogo više nego su imali u planu: mladom Voju će vodič biti njegov stariji brat (Stanko), Danici njena najbolja drugarica (Žaklina), a Stanko ce preispitati svoju želju za osvetom. Njihovo noćno lutanje kroz svijet margine, otkriće im mnogo više od onog što su želeli da saznaju, kao – i mnogo više o njima samima. Ovim, zapravo – svi skupa postaju svjesni - problemi ne zastarijevaju, ne rješavaju se bježanjem i prečicama – život je nešto što se postepeno uči i služi da se njime udahne punim plućima, nikako Instant (kako je originalni naziv drame po kojoj smo napisali scenario).
Vrijedno je spomenuti – sa svojim saradnicima već sam, sa odredjenim uspjehom koji ima svoja mjerila, pozitivnim kritikama i lijepim uspomenama - postavio pozorišnu predstavu upravo po ovom tekstu i u adaptaciji upravo Milice Piletić (Gradsko pozorište Podgorica, sezona 2008/09).
Na kraju ovog mog kratkog teksta - siguran sam - ova tema ima itekakvu potrebu na Balkanu - danas, i da je ja spremno dočekujem kao svoj novi igrani film. Isto tako, iskustvo koje sam stekao u posljednjih 7 godina, od kada sam završio moj prijethodni igrani film 'Pogled sa Ajfelovog tornja' (uz iskustvo sa tridesetak međunarodnih festivala i workshopova), uz dragocjeno iskustvo umjetničkog direktora Gradskog pozorišta (7 sezona u dva izborna mandata) i docenta Filmske režije na FDU Cetinje - nataložilo se na taj način da je ovaj film radjen sa puno žara i želje. Takođe, činjenica nagrade Ministarstva kulture Crne Gore, sjajnih glumaca čitavog Balkana, te regionalnih partnera koji su nam se pridružili (ali i svih onih ljudi koji su se, uz mene, odrekli honorara zarad ostvarivanja ovog projekta) - daju mi za pravo da u ovaj projekat duboko vjerujem i da sa nestrpljenjem očekujem završetak svih postprodukcijskih faza - uvjeren da će film imati što da kaže."
.
.
.
Molimo da, pre unosa komentara, procitate Pravila koriscenja