Par stotina godina poslije Eliota, na simulakrumskoj hartiji izvjesnog D.H. (ne Lawrencea, mada ga nije zgorega spomenuti, kao muškarca, jelte, odmah na početku) naći će se otužni lament o palim djevojkama i njihovim besmislenim ljubavnim trgovinama, misao harnog konzervativca koja je vrijedna spomena tek u kontekstu naših svakidašnjih okršaja protiv onoga što, tako bezazleno, nazivamo „dvostrukim standardima“. Jedan opći stav o moralnoj degradaciji modernih žena, proboden glogovim kocem devijantnog feminizma, upakovan u savršeno nepropusnu ambalažu kapitalističke maksime „ jesi, koliko vrijediš“ i još, k tome, pušten u opticaj sa popustom klasičnog neoliberalnog konzervativca (sic!); za fizički atraktivne, u pola cijene! Da se iskupite! Za što? Pa za to što ste moralni frikovi, eto zašto.

Žena je centralni i osnovni motiv Klimtovih dela. Na slikama ovog kontroverznog austrijskog slikara, prikaz muškarca veoma retko možemo videti. Muškarac je sporedna figura, pijun u šahu, režiser i statista, popustljiv gospodar i sluga. Njegovo prisustvo samo naglašava već prenaglašenu senzualnost i lepotu žene. Klimt je slikao naga ženska tela, a osnovni princip njegovog slikarskog kista je sloboda. Ovom tematikom Klimt inicira oslobođenje od krutih i suvih realističnih portretisanja ženskog lica i tela, uštogljenih odevnih formi i konzervativizma bečke aristokratije. Sloboda je po shvatanju Klimta osnovni princip prirode. Stablo kao simbol života, voda kao nužnost, vatra kao potreba, žena kao zlato i mera vrednosti. 

Asircima i Vaviloncima bio je dovoljan dokaz ženskog neverstva već slušanje udvaranja drugog lica, pa su je kažnjavali tako što su joj sekli uši. Po rimskom (i mnogim običajima) pravu, preljubu u pravom smislu mogla je izvršiti samo žena. Kada muškarac i opšti sa drugom ženom, kriv je samo u slučaju odnosa sa tuđom ženom, čime je povredio pravo drugog muškarca, nanevši sramotu i njemu i čitavoj njegovoj porodici. Kod plemena Fidži, muž je kupovao i prodavao ženu po svojoj volji, a u slučaju njenog neverstva, mogao ju je pojesti u slast. Misirci su nevernim ženama odsecali noseve. Kod Inda su preljubnicu osuđivali da je psi živu rastrgnu na kakvom javnom trgu, a njen sukrivac je živ goreo na usijanoj gvozdenoj ploči. Jevreji su oboje kažnjavali smrtnom kaznom – kamenovanjem. Po Solonovim zakonima, svaki Atinjanin je imao pravo brakolomnicu prodati kao robinju. Kod Germana, ona je kažnjavana utapanjem ili ugušivanjem u močvarnom blatu.